بانکداری اینترنتی (Online Banking) به سرعت در حال توسعه پیدا کردن است و همین موضوع باعث شده که در ادامه روند توسعه خود تبدیل به یک چالش عظیم برای امنیت موضوعات مالی و حریم خصوصی افراد تبدیل شود. روزانه حساب های بانکی میلیون ها نفر از افراد مختلف در سراسر جهان در نتیجه بانکداری اینترنتی از طریق بدافزارها، حملات وب و... مورد نفوذ و سرقت قرار می گیرد. لذا اگر شما قصد داشته باشید از بانکداری اینترنتی به منظور انجام تراکنش های مالی خود استفاده کنید، باید خطرات پیرامون آن را در نظر بگیرید تا بتوانید امنیت خود را به شکل نسبتا کاملی حفظ کنید. با این حال در این مقاله تلاش ما بر این است که راه های عمومی، به منظور حفظ ایمنی کاربران ارائه کنیم.

امنیت در بانکداری اینترنتی
مقدمه
بانکداری اینترنتی (Online Banking) به سرعت در حال توسعه پیدا کردن است و همین موضوع باعث شده که در ادامه روند توسعه خود تبدیل به یک چالش عظیم برای امنیت موضوعات مالی و حریم خصوصی افراد تبدیل شود. روزانه حساب های بانکی میلیون ها نفر از افراد مختلف در سراسر جهان در نتیجه بانکداری اینترنتی از طریق بدافزارها، حملات وب و... مورد نفوذ و سرقت قرار می گیرد. لذا اگر شما قصد داشته باشید از بانکداری اینترنتی به منظور انجام تراکنش های مالی خود استفاده کنید، باید خطرات پیرامون آن را در نظر بگیرید تا بتوانید امنیت خود را به شکل نسبتا کاملی حفظ کنید. با این حال در این مقاله تلاش ما بر این است که راه های عمومی، به منظور حفظ ایمنی کاربران ارائه کنیم. با این حال شما می توانید با رعایت موارد آورده شده در ادامه مقاله تا حد ممکن امنیت خود را حفظ کنید. همچنین در ادامه، برخی از حملاتی که می توانند شما را در حین انجام تراکنش های مالی آنلاین مورد هدف قرار بدهند را تشریح خواهیم کرد.
نکاتی که باید رعایت شوند :
1. از نام کاربری و رمز عبور سخت و منحصر به فردی استفاده کنید که به سادگی قابل حدس زدن نباشد.
2. از یک کامپیوتر ایمن و به روز شده استفاده کنید که دارای ضعف امنیتی نباشد.
3. همواره از یک آنتی ویروس به روز به همراه دیوار آتش (Firewall) به منظور جلوگیری از حملات فیشینگ و بدافزارها بر روی سیستم خود استفاده کنید.
4. از آخرین نسخه مرورگرهای اینترنتی استفاده کنید.
5. در بازه های زمانی مشخص موجودی حساب های بانکی خود را بررسی کنید.
6. بر روی لینک های مشکوک ارسال شده در چت روم ها و سایت های اجتماعی و عمومی کلیک نکنید.
7. از مکان های عمومی به حساب بانکی خود متصل نشوید و در حالت کلی هیچ تراکنش مالی را در محیط های عمومی انجام ندهید.
8. اگر حساب کاربری شما مورد نفوذ قرار گرفت به سرعت از طریق بانک اقدام به مسدود کردن آن کنید.
حملاتی که بانکداری اینترنتی را هدف قرار می دهد
حملات بسیار زیادی مبتنی بر وب و شبکه وجود دارد که مهاجمین می توانند با استفاده از آنها بانکداری اینترنتی هدف قرار بدهند. با این حال، در این قسمت سعی ما بر این است تا برخی از این نوع حملات پیشرفته را مورد بررسی و تشریح قرار بدهیم.
حملات فریفتن (Phishing Attacks)
روش فیشینگ اولین بار با جزئیات در سال ۱۹۸۷ توضیح داده شده است و این واژه برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ مورد استفاده قرار گرفته است. واژهی فیشینگ مخفف عبارت Password Harvesting Fishing (شکار کردن گذرواژه کاربر از طریق یک طعمه) است که در آن حرف Ph به جای F برای القای مفهوم فریفتن جایگزین شده است.
فیشینگ یا سرقت آنلاین در عمل به صورت کپی دقیق رابط گرافیکی یک وبگاه معتبر مانند صفحات اینترنتی بانکها انجام میشود. ابتدا کاربر از طریق ایمیل و یا آگهیهای تبلیغاتی سایتهای دیگر، به این صفحه جعلی راهنمایی میشود. سپس از کاربر درخواست میشود تا اطلاعاتی را که میتواند مانند اطلاعات کارت اعتباری مهم و حساس باشد، آنجا وارد کند. در صورت فریب خوردن کاربر و وارد کردن اطلاعات خود، فیشرها به اطلاعات شخص دسترسی پیدا میکنند. از جمله سایتهایی که هدف این حملات قرار می گیرند میتوان سایتهای PayPal، Ebay و بانکهای آنلاین را نام برد. در حالت کلی، فیشینگ به تلاش برای بدست آوردن اطلاعاتی مانند نام کاربری، گذرواژه، اطلاعات حساب بانکی و... از طریق جعل یک وبسایت، آدرس ایمیل و... گفته میشود. شبکههای اجتماعی و وبسایتهای پرداخت آنلاین از جمله اهداف حملات فیشینگ هستند. علاوه بر آن، ایمیلهایی که با این هدف ارسال میشوند و حاوی پیوندی به یک وبسایت هستند در اکثر موارد حاوی بدافزار نیز هستند.
شایان ذکر است تمام حملات فیشینگ نیازمند به یک وبگاه جعلی نیست. پیامهایی که ظاهراً از طرف بانک فرستاده شده و از کاربر میخواهد تا مثلاً به دلیل وجود ایراد در حسابشان، شماره خاصی را شماره گیری کنند نیز میتوانند حمله فیشینگ باشند. بعد از گرفتن شماره (که متعلق به فیشر است و با سرویس VoIP مهیا شدهاست)، از کاربر خواسته میشود تا شماره حساب و پین (PIN) خود را وارد کند.
اما به منظور جلوگیری از این حمله چه کاری می توان انجام داد؟ با استفاده از نرمافزارهای ضد هک و فیشینگ شما می توانید از این حملات تا حد خوبی در سیستم های کامپیوتری جلوگیری کنید. با این حال برای جلوگیری از افزایش آمار فیشینگ و سرقت اطلاعات باید آگاهی کاربران را افزایش داد. نباید به ایمیل هایی که از شما در آنها خواسته شده تا فرمی را پر کنید، اطمینان کرد. نباید اطلاعات حساب کاربری خود را در اختیار سایت ها قرار داد. کاربران برای پرداخت آنلاین باید از درگاه های مخصوص بانک ها استفاده کنند. همچنین سعی کنید به ایمیل های داخل بخش Spam در حساب کاربری تان بی اعتنا باشید و آنها را پاک کنید.
بدافزارها
Malware مخفف واژه Malicious Softwareاست که در زبان پارسی، بدافزار ترجمه می شود. بدافزارها برنامه های کامپیوتری مخصوصی هستند که توسط برنامه نویس های حرفه ای و هکرها نوشته می شوند. این بدافزارها می توانند به منظور اهداف مخرب از قبیل سرقت گذرواژه های کامپیوتری، جاسوسی و... مورد استفاده قرار گیرند. بدافزارها شامل چندین خانواده هستند و هر کدام از آنها برای یک هدف خاصی مورد استفاده قرار می گیرند . در قسمت زیر برخی از آنها به صورت خلاصه تشریح شده اند.
سرقت کننده اطلاعات[1]: بدافزار هایی که از سیستم هدف، اطلاعات جمع آوری کرده و آن اطلاعات را معمولا برای مهاجمین یا هکر ها ارسال می. به عنوان مثال، بد افزار های شنودکننده، سرقت کننده های رمزهای عبور هش شده و کیلاگر ها از این خانواده هستند. این بدافزار ها عموما برای دسترسی گرفتن به حساب های بانکی، حساب سایت های اجتماعی(فیسبوک، توئیتر، کلوب و...) و ایمیل ها مورد استفاده قرار می گیرند.
روتکیت[2]:کد مخربی که برای پنهان کردن یک کد مخرب دیگر طراحی شده باشد را روتکیت می گویند. روتکیت ها معمولا با دیگر نرم افزار های مخرب به صورت زوج فعالیت می کنند. از قبیل بک دور ها، که به مهاجمین اجازه دسترسی از راه دور به ماشین های قربانیان را می دهند. مهاجمین با استفاده از روتکیت ها می توانند شناسایی بک دور را سخت تر و گاهی اوقات غیر ممکن کنند.
ارسال کننده هرزنامه[3]: بدافزار هایی که ماشین یک کاربر را آلوده کرده و سپس از آن برای ارسال هرزنامه استفاده می کنند، بدافزار های ارسال کننده هرزنامه نامیده می شوند. این نوع بدافزارها به حمله کنندگان اجازه می دهند از طریق ارسال هرزنامه تبلیغات کرده و حملات فیشینگ را بر علیه قربانیان پیاده سازی کنند.
کرم یا ویروس[4]: بدافزار هایی که می توانند خودشان را تکثیر کنند و کامپیوتر های دیگر را آلوده سازند را کرم یا ویروس می نامند. ویروس ها می توانند مرورگر شما راتصرف کرده و بدون اینکه شما اطلاع پیدا کنید تراکنش های مالی انجام دهند. به عنوان مثال، هنگامی که شما به یک بانک وارد می شوید، این نوع بدافزار می تواند یک مرورگر مخفی بر روی کامپیوتر شما اجرا کند و به بانک شما وارد شود، در مرحله بعد موجودی حساب شما را بخواند و سپس یک انتقال وجه به حساب نفوذگر انجام دهد.
بدافزار ها همچنین می توانند بر مبنای هدف مهاجمین[5] در دو دسته بدافزار های جمع هدفی و بدافزار های تک هدفی تقسیم شوند. گروه اول این بدافزار ها را در اصطلاح انگلیسی Mass می نامند. این نوع بدافزار ها به گونه ای طراحی شده اند که بتواند بر روی تعداد زیادی از سیستم ها تاثیر بگذارند و آنها را مورد سوأ استفاد قرار بدهند. مانند بدافزارهای سارق و یا جاسوس افزارهای نظامیکه جزو این دسته هستند.
دسته دوم را بدافزار های تک محوری یا بدافزار های هدفمند[6] می نامند، مانند یک بک دور که برای حمله به یک سازمان خاص طراحی شده است. بدافزارهای هدفمند تهدید بزرگتری نسبت به بدافزار های جمعی به شمار می روند. زیرا که آنها به صورت گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرند و فقط هدفشان حمله به یک شخص خاص است. به همین دلیل احتمال زیادی وجود دارد که سیستم های دفاعی نتوانند آن ها را شناسایی کنند زیرا تا به حال با آن بدافزار مواجه نشده اند و ساختار و نوع عملیات آنها برایشان بی معنا و ایمن به نظر می رسد. با قدرت می توان گفت، بدون تجزیه و تحلیل این نوع بدافزارها تقریبا غیرممکن است که بتوان از شبکه یا سیستم در برابر حمله آنها محافظتی به عمل آورد. بدافزارهای هدفمند عموما خیلی پیچیده هستند و تحلیل کردن آنها نیاز به مهارت بالایی دارد.
حملات فارمینگ
عبارت Pharmingیک واژه جدید بر اساس واژگان Farming و Phishing است. Phishingیک حمله در خانواده حملات مهندسی اجتماعی است که برای دسترسی به نام های کاربری و کلمه های عبور استفاده می شود که در قسمت قبل توضیح داده شد. در سالهای اخیر pharming و phishing برای دسترسی به گواهینامههای دستیابی در سرقتهای آنلاین به کار رفتهاند.Pharming تبدیل به یکی از نگرانیهای عمده برای تجارت الکترونیک و وب سایتهای بانکداری آنلاین شده است. اقدامات پیشرفتهای که با عنوان Anti-pharming شناخته شدهاند، برای مقابله با این سرقتها نیاز است، اما با این حال نرم افزارهای ضدویروس و نرم افزارهای پاک کننده جاسوس افزارها نمیتوانند به شکل کاملی از شما در مقابل حملاتpharmingمحفاظت کنند.
در این حملات بدون اینکه شما متوجه شوید، یک کد مخرب بر روی سیستم شما نصب می شود. به عنوان مثال، هنگامی که شما یک ایمیل را باز می کنید، یا یک فایل پیوست شده به ایمیل را مورد مشاهده قرار می دهید، مهاجم می تواند از این طریق با استفاده از یک سری ترفندهای خاص بر روی سیستم شما یک کد مخرب نصب کند. سپس شما وارد یک وب سایت جعلی می شوید که شبیه به بانک یا یک وب سایت مالی دیگر مانند PayPal است. در این هنگام، هر اطلاعاتی که شما در این وب سایت وارد کنید برای شخص مهاجم ارسال خواهد شد. شایان ذکر است حملات Pharming میتواند از طریق تغییر فایلhosts در کامپیوتر قربانی یا از طریق بهره برداری از قابلیت آسیب پذیری نرم افزارهای سامانه نام دامنه(DNS) صورت گیرد.
با این حال، درحالیکه یک تشخیص نام دامنه مخرب (malicious domain-name resolution) میتواند از به خطر انداختن تعداد زیادی از سرور های مورد اعتماد که در name lookup شرکت کردهاند، به دست آید، اکثر نقاط آسیب پذیر در نزدیکی سرور های آخر که نزدیک به کاربر هستند قرار دارد. به عنوان مثال ورودیهای نادرست در فایل hostsدر یک کلاینت که name lookup را با تبدیل نام محلی خود به آدرس IPانجام می دهد، یک هدف محبوب برای بدافزارها میباشد. کلاینت ها غالبا هدفهای بهتری برای pharming هستند، زیرا سرورهای اینترنتی مدیریت ضعیف تری روی آنها دارند.
آزاردهنده تر از حملات فایل میزبان(hosts-file attacks)، به خطر افتادن یک مسیریاب(router) محلی است. وظیفه مسیریابها این است که یک سامانه DNS مطمئن جهت دسترسی به شبکه برای کلاینت ها تعیین کنند. اطلاعات نادرست در اینجا میتواند موجب خرابی جستجوها برای کل شبکه محلی شود. بر خلاف بازنویسیهای فایل میزبان، به خطر افتادن مسیریابهای محلی به سختی کشف میشود. همچنین شایان ذکر است، مسیریابها میتوانند اطلاعات بد سامانه نام دامنه (DNS) را با پیکربندی نادرست محیط های موجود یا بازنویسی کامل نرم افزارهای تعبیه شده (firmware) عبور دهند. بسیاری از مسیریابها برای مدیرها امکان تعیین یک سامانه نام دامنه ویژه و قابل اعتماد را در مکان پیشنهاد شده توسط گرههای بالادستی (مانند ISP) فراهم میکنند.
یک حمله کننده میتواند یک سامانه نام دامنه را تحت کنترل خود درآورد تا همه Resolution های بعدی از سرور نادرست عبور کنند. یک سناریو شامل جاوااسکریپت مخرب می تواند سامانه نام دامنه مسیریاب (Router DNS) را تغییر دهد و drive-by pharming نامیده میشود که توسط Stamm، Ramzan وJakobsson در تاریخ December 2006 گزارش شد. از سوی دیگر بسیاری از مسیریابها دارای توانایی جایگزینی Firmware [7]( نرم افزار داخلی که سرویسهای پیچیده تر دستگاه را انجام میدهد) هستند. مانند بدافزار در کامپیوترهای رومیزی، جایگزینی یک Firmware هم به سختی میتواند کشف شود.
Pharming تنها یکی از انواع حملات است که میتواند Firmwareمخرب نصب کند. سایر موارد شامل حمله Man in the middle، شنود و... است. این روشهای pharming به خودی خود فقط از نظر آکادمیک مورد توجه هستند. درحالی که مشتریان مسیریاب های بی سیم در همه جا هستند و این خود نوعی آسیب پذیری کلان به وجود میآورد. دسترسی اجرایی به صورت بی سیم در اکثر این دستگاهها امکان پذیر است. علاوه بر این چون این مسیریابها غالبا با تنظیمات پیش فرض خود کار میکنند، رمزهای اجرایی معمولا بدون تغییر باقی میمانند. حتی زمانی که رمزهای اجرایی تغییر میکنند، بسیاری از آنها از طریق حملات Dictionary قابل حدس زدن هستند، چون بیشتر مشتریان مسیریاب های بی سیم تلاش های نا موفق هنگام ورود به سیستم (login) را نشان نمیدهند. وقتی دستیابی اجرایی تائید شد، همه محیطهای رهیاب حتی خود Firmware ممکن است تغییر کند. این فاکتورها برای به خطر انداختن مسیریابها استفاده میشوند. این حملات به سختی ردیابی میشوند زیرا خارج از خانه یا ادارات کوچک و خارج از اینترنت روی میدهند.